Starten met ons project en ondertussen chillen...

Lieve iedereen,
Ik ben nu alweer ruim een week op Curacao! De tijd gaat best snel, zullen we maar zeggen...
Hier weer even een verslagje van de afgelopen week.

Afgelopen maandag om 10.00 's ochtends hadden we ons eerste gesprek met de opdrachtgever. Het was heel gezellig en relaxed. We hadden bij Jan Thiel afgesproken en hebben daar op het terras een drankje gedaan, kennis gemaakt en wat afspraken gemaakt. Omdat Rob (de opdrachtgever) een maand op vakantie gaat, is Charisse Calor nu ons eerste aanspreekpunt. Zij is een huisarts in het Sorsaka Medisch Centrum (SMC). Zij is pas volgende week woensdag weer op Curacao, dus tot die tijd kunnen we niet veel meer doen dan onze interviewvragen opstellen en contact opnemen met de toekomstige behandelaars in het SMC.
's Middags zijn we bij Saint Tropez Ocean Club geweest, een heerlijke club met loungebanken, ligbedden en een soort strandhokjes. Ik heb een duik genomen in het zwembad en genoten van het uitzicht op zee.

Dinsdag hebben we een tripje naar Westpunt gemaakt, het meest westelijke punt van het eiland. Je hebt daar ontzettend mooie strandjes. Eerst hebben we even bij de Grote Knip gelegen en gezwommen. Een mooi wit strand met azuurblauwe zee, echt heel mooi!
Na een uurtje daar geweest te zijn, gingen we naar het volgende strand: Kleine Knip. Het lijkt erg op de Grote Knip, maar is iets kleiner, zoals de naam al zegt, haha. Ook een heel mooi, rustig strandje.

Na hier lekker in de schaduw te hebben gelegen , gingen we weer verder. We hadden inmiddels trek gekregen, dus wilden wat gaan eten bij Playa Forti, een ander strand aan de westkust.We wisten dat je daar mogelijk van een rots af het water in kon springen, dus we gingen op zoek. Het eerste wat we tegenkwamen, was een smoezelig restaurantje. We liepen er naar binnen. Het was er best muf en donker, er hing van alles aan de muren, er stond een oud bureautje, de televisie stond hard aan, er waren overal planten en prulletjes. Niet echt een restaurant waar je nu even lekker gaat eten. Maar goed, wij wilden op zoek naar de rots. We vroegen aan de eigenaar van het restaurantje of er een rots in de buurt was, en hij wees ons het plekje aan waar veel mensen vanaf springen. Het was achter een muurtje van het terras van zijn restaurant. In de modder stonden nog voetjes van de mensen die vóór ons waren gesprongen. De eigenaar vertelde ons dat de rots 10 meter hoog is en het water 5 meter diep. Volgens hem zijn dit de Olympische standaarden. Nadat we een paar keer naar beneden hadden gekeken (toch best wel heel hoog...) besloten Anna, Eva en Joyce om te springen. Piandra en ik wilden hen eerst filmen en dan besluiten of we ook zouden gaan.
Nadat de meiden weer boven waren, besloten Piandra en ik om ook te springen. Mede dankzij de sociale druk van andere gasten die misschien ook wilden springen ;-) Ik telde voor mezelf af: 3...2...1...JA, daar ging ik! Wat een kick, als je springt. Toen ik in het water terecht kwam, zat m'n bikinibroekje onder m'n oksels en ik had pijn in m'n kont en benen, maar ach... ik was trots ol mezelf dst ik het gewoon heb geflikt! Op de foto's kunnen jullie mijn sprong bewonderen en op Facebook staat een filmpje van de GoPro.

Sinds gisteren hebben we een nieuw huisgenootje. Zij woonde eerst in het huis naast ons, maar omdat zij bedbugs (ook wel bedwantsen genoemd) heeft, is ze naar ons verhuisd. Haar kleding is allemaal op 60 graden gewassen, haar kamer helemaal imgespoten met anti-bedbugsspul. Echt een gedoe! Hopelijk heeft zij (en krijgen wij) er in de toekomst geen last meer van. Je kunt er namelijk helemaal onder de uitslag van komen te zitten.
Vandaag zijn we om 10 uur weer voor ons project aan de slag gegaan. We zijn verder gegaan aan de interviewvragen en hebben contact gehad met een aantal behandelaars uit het SMC. Tot nu toe verloopt het contact prima en sneller dan we hadden gedacht. Dus daar ben ik erg blij mee! Morgenochtend gaan we er mee verder.

Ik ben trouwens heeel dankbaar dat Facetime en Skype bestaan, dankzij deze social media heb ik elke dag contact met m'n liefje en heb ik vandaag gezellig met Marijk gekletst :) Dat is ook best wel een beetje raar. Het leven hier is zo anders dan in Nederland... zowel qua weer als bezigheden en sfeer. Hier is het volop zomer, in Nederland vandaag 1 graad. Brr... ik moet er even niet aan denken en geniet van het tropische zonnetje en het heel de dag in mijn bikini lopen. Naar die handschoenen en dikke winterjas zie ik voorlopig nog niet uit ;-)
Het lijkt me heel leuk om te skypen, dus als je tijd hebt... facetime of Skype (ruthvbeek) me gerust, vind ik leuk!

Ik geniet wel van het leven hier... vanmiddag lag ik op een vlot in de zee, te genieten van de golven, het geluid van het water om me heen, zonnetje op m'n gezicht en opeens overspoelde me een gevoel van dankbaarheid. Ik heb gewoon m'n droom die ik 4 jaar geleden had, waargemaakt. Hoe cool is dat! Ik werd er gewoon even stil van...

Aanstaande zondag hoop ik met Geertemarije, Lida en nog een paar meiden van mijn project naar een evangelische gospelgemeente te gaan, dat lijkt me zo vet! Check http://www.houseofworshiponline.com/index.html als je wilt weten waar ik precies heen ga. Ik zal jullie volgende week vertellen hoe het was!
Ik ga nu lekker m'n bedje in! Gelukkig slaap ik nu een stuk beter met m'n nieuwe matras, na 10 nachten op een onwijs doorgezakt matras te hebben gelegen :)

Tot de volgende keer, dikke kus uit Willemstad